کتاب زندگانی را که ورق می زنی؛ هر فصلش رنگی دارد اما در این میان خوش رنگ ترین فصل فصل کودکی است. در رهگذار سفرهایمان میان پروانه ها اینبار میهمان اصفهان شده ایم و میزبانمان کودک شیرین زبانی است که طبع لطیفش مسحورمان کرده است. آری داستان امروز حکایت علی رضای نازنین است از اصفهان کودکی که شش هفت سال بیشتر ندارد اما با نگاهی روشن تر از صبح به ما خوش آمد می گوید. دنیای پروانه ها به قدری پاک و معصومانه است که می پنداری همه این ها را به خواب دیده ای، اما علی رضا واقعی تر از هر حقیقت دیگر رو به روی ما نشسته و هوش و ذکاوتش را به رخ می کشد، او عاشق یادگیری است و با آن لحجه شیرین کودکانه اش برایمان شعر می خواند، شنیدنی! با تمام وجودمان برای او و همه پروانه ها سلامتی و کامیابی را خواستاریم و خداوند منان را شاکریم که سعادت آشنا شدن با این فرشته ها را نصیب ما کرد. یاران همیشگی پروانه های ایران، پیام های پر مهر شما همواره قوت قلب ماست.
ارادتمند شما
سید حمیدرضا هاشمی گلپایگانی
پی نوشت: تصاویر مربوط به بازدید مدیر عامل محترم خانه ای بی از استان اصفهان، در شهریور ماه سال ۱۴۰۱ می باشد.
